معنی سخن کش - جستجوی لغت در جدول جو

سخن کش(نِ کَ دَ / دِ)

لغت نامه دهخدا

آهن کش

آهن ربا، جسمی که آهن و بعضی فلزات را به سوی خود جذب کند

فرهنگ فارسی عمید

ستم کش

کسی که تحمل ظلم و ستم کند

فرهنگ فارسی عمید

سیم کش

کسی که سیم های برق یا تلفن یا تلگراف را از جایی به جای دیگر می کشد و مرتب می کند، آلتی که زرگر با آن مفتول طلا و نقره می سازد

فرهنگ فارسی عمید

سخن گو

کسی که از طرف مؤسسه یا گروهی دربارۀ کارها و درخواست های آن سخن بگوید

فرهنگ فارسی عمید

سینه کش

جای پهن و هموار در دامنۀ کوه مثلاً سینه کش کوه
سینه کش آفتاب: کنایه از جای رو به آفتاب، جای مسطح که خورشید بر آن بتابد

فرهنگ فارسی عمید

سخت کوش

کسی که کوشش بسیار کند، سخت کوشنده، بسیار کوشا

فرهنگ فارسی عمید

سپه کش

فرمانده سپاه که سپاه را به جنگ ببرد، لشکرکش، آنکه لشکر را به جنگ ببرد، فرمانده لشکر، لشکرگرا، لشکرگذار

فرهنگ فارسی عمید

سخت کش

(نَ ظَ کَ دَ / دِ)

آنکه کمان سخت را بکشد. (آنندراج) :
تنی چندبگزید عیاروش
کماندار و سختی کش سخت کش.
نظامی.
، ستور که رام نباشد. که منقاد نباشد. سرکش:
ابلیس در جزیره تو برنشست
بر بی فسار سخت کش توسنش.
ناصرخسرو (دیوان چ کتاب خانه تهران ص 228)

لغت نامه دهخدا

سخن کشیدن

(لِ بَ زَ دَ)

سخن شنیدن اعم از آنکه خوش باشد یا ناخوش. (آنندراج). تحمل سخن کردن:
گدای من سخن تلخ میفروش کشید
خوش آنکه منت می چون سبو بدوش کشید.
مفید بلخی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا